جعفر گلابی - روزنامهنگار
این حادثهها جدا جدا درمان نمیشوند
آرمان ملی آنلاین - پس ازحادثه تلخ پلاسکو در تهران که 9 روز همه را در اضطرابی عجیب فرو برد، مسئولان مختلف بارها گفتند و وعده دادند که در ساخت وسازها بازنگری اساسی صورت خواهد گرفت و مقررات سختی وضع خواهد شد وکنترلها و نظارتها جلو حادثهها را خواهد گرفت، ولی نگرفت. حالا ساختمان 10 طبقه متروپل آبادان فرو ریخته است و تا کنون کشته شدن 41 نفر قطعی است و از آن بدتر کسی نمیداند که چند نفر زیر آوار باقی ماندهاند و احتمال ریزش بقیه ساختمان، درست مثل ماجرای پلاسکو و خطر برای امدادگران جدی است! در کشور ما انواع حوادث همیشه همه را بیش از حد طبیعی و معمول وگریزناپذیرش تهدید میکند. باکمال تاسف و عذرخواهی از خوانندگان که همین الان این سطور را میخوانند خدا میداند چه تعداد تصادف در جادههایمان در حال رخ دادن هستند و چه تعدادی همین الان فوت کردهاند و چه تعدادی زخمی شده، درد میکشند تا نیروهای امدادی برسند! ماکشورثروتمندی هستیم و امکانات زیادی داریم و میتوانیم امکانات فوقالعاده زیادتری داشته باشیم، ما میتوانیم هرجا جان انسانها در خطر باشد با قاطعیت بدون چون وچرا بایستیم و تحت هیچ شرایطی هیچ حادثه قابل اجتنابی بهوجود نیاید. ولی چرا این اتفاق نمیافتد؟ چرا برخی مدیران در این زمینه حساس و قاطع و سختگیر نیستند؟ چرا خود ما مردم برای جانمان آنچنان که باید اهتمام نداریم؟ اگر ما هیچ عیبی نداشتیم جز اینکه با خودروهای نا ایمن در جادههای پرآسیب، رانندگی پرخطر میکنیم کافی بودکه سربه زیر افکنیم و خویش را ملامت کنیم. همین حالا همه میدانند که بسیاری از شهرها و روستاهایمان زیر تهدید جدی سیل و زلزله و رانش زمین قرار دارند، حتی پایتخت هم دراین تهدید بزرگ سهیم است ولی آیا کسی را میبینید؟ مسئولی، نمایندهای، ناظری را سراغ داریدکه همه کارها و تشریفات و اشتغالات روزمره را رها کرده باشد و اگر نمیتواند کاری بکند حداقل مردم را آگاه کند!؟ کشوری با سطح بالای بلاخیزی مثل ما اصلا نباید فرصت داشته باشد که قبل از ایجاد یک ایمنی استاندارد برای همه در جادهها و شهرها و روستاها به فکر مسائل دیگر هم باشد. کشور جدا نیازمند یک دوره آرامش در سپهر سیاست است تا ابتدا مشکلات و تهدیدها و چالشهای بزرگ طبیعی که ما را احاطه کردهاند و از هر دشمنی بیشتر به ما خسارت میزنند را به حداقل خود برسانیم. از نظر دور نداریم که در اغلب حوادث پرتلفات جای پای یک فساد هم دیده میشود. حالا باید بیشتر از همیشه فهمیده باشیم که فسادها، خودمحوریها، منفعت پرستیهای شخصی و گروهی اگر مال و اموال مردم را به یغما میبرند جان آنها را هم جدا تهدید میکنند. همین رابطه بازیها، رانتخواریها و چشم پوشیهای خرد و کلان از ضابطههاست که ناگهان از جایی چون ساختمان متروپل آبادان سر برمیآورد و فاجعه میآفریند. مدیریتهای ضعیف که تنها براساس رابطههای سیاسی و حتی فامیلی وآشنایی تعیین میشوند حتی اگر آغشته به فساد نباشند زمینه فساد را بهوجود میآورند و فساد چون یک سرطان هزار سر به همه جا سرمیکشد و هیچ جا و نقطهای را از آلودگی مصون نگه نمیدارد. بیاییم برای یکبار هم که شده حداقل از زجر زیرآوار ماندگان و قربانی شدگان ساختمان متروپل آبادان عبرت بگیریم که این دنیا تعارف بردار نیست و مشکلات با چند دستور اداری حل و فصل نمیشوند. ما نیازمند تغییرات بزرگ و شجاعانه در ساختارها و تصمیمها هستیم تا همه امور حول محور منافع و امنیت و ایمنی ملی تعریف شوند.
ارسال نظر