روزمرگی امیدآفرین نیست

آرمان ملی آنلاین - یکی از موضوعاتی که این روزها وقتی با مردم صحبت می‌کنیم، بیشتر خودش را نشان می‌دهد، روزمرگی و پرداختن به کارهای سطحی است که گاهی مواقع حتی بدون ارزش است. وقتی از روزمرگی حرف می‌زنیم یعنی تکرار کارها، تکرار روزها بدون اینکه از انجام آن کارها، انرژی مثبت دریافت کنیم. بدون اینکه خوشحال باشیم از انجام آن کارها و چه بسا گاهی مواقع همین روزمرگی، سرخوردگی‌هایی را هم به دنبال داشته باشد و حتی زمینه‌های طرد را هم فراهم کند. این موضوع در هر جامعه‌ای می‌تواند خطرناک باشد چون روزمرگی امیدآفرین نیست. این روزها مسئولین کشور همه این دغدغه را دارند و در کلامشان تاکید می‌کنند که امیدآفرینی کنید درحالی که روزمرگی مانع امیدآفرینی است. ما اگر چشم‌انداز روشنی برای آینده ترسیم کنیم که این چشم‌انداز، امیدآفرین هم باشد، بدون شک آغاز راهمان را برای تغییر مسیر انجام داده‌ایم و در پیش‌رو به دنبال تغییراتی هستیم که می‌تواند ما را از این روزمرگی خارج کند و بدون شک این چشم‌انداز، امید، پویایی، سرزندگی و نشاط را می‌تواند به جامعه تزریق کند. همین جا می‌خواهم اشاره کنم که برای این ریل‌گذاری ضروری که به نظرم برای تقویت و تضمین امنیت جامعه و ایجاد آرامش به مردم، کاهش تنش در جامعه اجتناب‌ناپذیر است این است که ما در سیاست‌ها و سیاستگذاری‌های‌مان لازم است که بازنگری‌هایی انجام دهیم تا برخی از این روزمرگی خارج شوند. این خودش مستلزم این است که ما به سمت اصلاح امور برویم. در بحث اصلاح امور یکی از مولفه‌ها این است که مدیرانی که بتوانند در این تغییر مسیر نقش‌آفرین و موثر باشند را به کار بگیریم. راه دیگر این است که منافع مردم و منافع جمعی را بر منافع فردی ترجیح دهیم. لازم است که این بازنگری‌ها را انجام دهند و منافع و آرامش و رفاه و امنیت همه مردم مبنای هر نوع تصمیم گیری و سیاستگذاری توسط مدیران در این حوزه مدنظر قرار بگیرد و شواهد عینی مبتنی بر ریل‌گذاری جدید برای آینده بهتر و خروج از روزمرگی را شاهد باشیم. این اطمینان‌آفرینی می‌تواند در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی باشد و در نهایت هر تصمیمی که در این حوزه گرفته می‌شود، باید به حفظ و ایجاد و تقویت تعادلی که همه ما برای زندگی در جامعه به آن نیاز داریم، کمک کند. بدون شک این تعامل در عرصه‌های اقتصادی، شغل، آموزش، خانواده، امنیت، دیپلماسی‌ها می‌تواند کمک کند تا رضایت و امید افزایش پیدا کند. طبیعتا در چنین شرایطی تنش‌های کمتری را تجربه می‌کنیم، اعتماد به مدیران بیشتر می‌شود، لذت بردن از زندگی افزایش پیدا می‌کند و باانرژی‌تر برای ایجاد آن تعادل و رسیدن به آن نقطه مطلوب حرکت و کار و تلاش می‌کنیم. معتقدم از زمان‌مان بهتر می‌توانیم استفاده کنیم و از منابع‌مان بهتر می‌توانیم بهره‌مند شویم تا از این روزمرگی به نوعی خارج شویم. روزمرگی می‌تواند افسردگی‌ها و اختلالات را در جامعه افزایش دهد. تا دیر نشده چشم‌اندازی را ترسیم کنیم، ریلی را با بهره‌گیری از مدیران متخصص‌تر در هر حوزه بگذاریم تا با تغییر و اتخاذ سیاستگذاری‌های مناسب، امید را در جامعه هر روز بیش از دیروز بیافرینیم.