سرنوشت خودرو درانتظار لوازم خانگی

آرمان ملی آنلاین - توزیع قطره چکانی لوازم خانگی، نبود کالای باکیفیت مناسب، گرانی و نبود تنوع در بازار لوازم خانگی دغدغه اصلی مردم شده است و از زمان استارت خوردن مجدد تحریم‌ها علیه ایران و منع واردات لوازم خانگی از اواخر سال98 مشکلات این صنعت بیشتر شده و نتیجه آن شد که در چندسال اخیر بازار عرضه و تقاضای این کالاها همواره با افت و خیز همراه شد که درپی آن بسیاری از واردکنندگان لوازم خانگی به تولید روی آوردند که بتوانند با ایجاد تعادل در بازار عرضه و تقاضا به سامان بخشی این بازار کمک کنند. تولیدکنندگان از نبود مواد اولیه می‌نالند و مردم از کیفیت پایین، نبود تنوع و کمبود کالا رنج می‌برند، در این میان بازار قاچاق برای عده‌ای سودجو شیرین شده و یا ساخت کالاهایی با کپی برداری از برندهای معروف باز شده که همگی باعث شده حقوق مصرف کننده زیرسوال برود. کارشناسان معتقدند که برخی تولیدکنندگان با عرضه قطره‌چکانی محصولات به بازار همانند کاری که خودروسازان با مردم می‌کنند از این بازار انحصاری سوءاستفاده کرده همچنین قیمت‌ها را هم به سلیقه خودشان و همراه کردن سازمان حمایت از حقوق مصرف کنندگان با خود به‌طور فزاینده بالا برده‌اند و گاهی تا 5 برابر افزایش داده‌اند از سوی دیگر با ممنوعیت واردات نوعی انحصار‌طلبی برای تولیدات داخلی ایجاد شده که در این فرصت تولیدکنندگان به جای استفاده کردن از این موقعیت و رقابت با رقبای خارجی نتوانستند از اعتمادی که برایشان فراهم شد بازارسازی مناسب کنند و مشتریان وفادار به برند خود را جمع کنند. سازمان حمایت از حقوق مصرف کنندگان، حقوق تولیدکنندگان را درنظر می‌گیرد مجیدرضا حریری کارشناس اقتصادی دراین خصوص به «آرمان ملی» گفت: از سال 97 که واردات لوازم خانگی ممنوع شد و به دنبال آن روابط تجاری محدود شد نباید به این صورت باشد که این مسئله منجر به انحصار شود البته در نگاه برخی‌ها اینکه لوازمی که ضروری نیست و امکان ساخت آن را در داخل داریم بهتر است از منابع داخلی تامین شود اما محدودکردن واردات هم خلاقیت را از تولیدکننده داخلی می‌گیرد و هم تولیدکننده داخلی را با رخوت درگیر می‌سازد به‌طوری‌که‌ در صنایع لوازم خانگی اکثر برندها کاری جز ماشین کاری و فلزکاری در کالاهای بادوام مانند یخچال، ماشین لباسشویی و ماشین ظرفشویی نمی‌کنند. این کارشناس اقتصادی افزود: دراغلب موارد دیده شده که تولیدکننده به جای تولید، قطعات منفصله را از خارج وارد کرده و سرهم بندی می‌کنند و اشکال کار آنجاست که قیمت تمام شده کالا از خود کالای وارداتی گرانتر تمام می‌شود همچنین نه از نظر کیفیت و نه از نظر قیمت برای مصرف کننده مقرون به صرفه نخواهد بود و هیچ کدام از انواع امتیازات کیفی برای مصرف کننده را ندارد. حریری بیان کرد: با ممنوعیت واردات کالا غالبا فسادهایی مانند قاچاق شکل می‌گیرد و حتی برخی‌ها اقدام به ساخت برندهایی معروف کرده که این مساله هم به ضرر مصرف کننده تمام می‌شود و هم به ضرر تولیدکننده، چراکه ارزی که بابت واردات قطعات منفصله کالاها وارد می‌شود کمتر از واردات کالا نیست. او تاکید کرد: در بسیاری از کالاها تولیدکنندگان داخلی موفق بوده‌اند و از سال‌ها قبل مشتریان خود را جذب کرده‌اند برای مثال کمتر کسی پکیج گازی را با برند خارجی تهیه می‌کند و کیفیت محصولات هم آنقدر خوب بوده که صادرات هم داشته‌اند و هم در بازار داخل با کیفیت مناسب توانسته‌اند بخش عمده بازار را دراختیار خود بگیرد اما در سایر حوزه‌های لوازم خانگی برند موفق کمتر دیده می‌شود از سوی دیگر دو برندی معروف سامسونگ و ال جی پس از اعمال تحریم‌های آمریکا رفتار منصفانه‌ای با بازار ایران نداشتند و کره‌ای‌ها به محض شروع تحریم‌ها حتی در مهلت 6 ماهه‌ای که ایران برای فروش نفت خود نیاز داشت نه پول نفت ایران را که 8 میلیارد دلار بود پس دادند و نه حتی به جبران بدهی خود کالا به ایران دادند که این نوع رفتارهای سیاسی در بازار لوازم خانگی تاثیرات عمیقی گذاشت. حریری معتقد است: آن عده‌ای از تولیدکنندگان که با بهانه‌هایی نظیر قیمت‌گذاری دستوری قصد دارند بازار آشفته لوازم خانگی را به قیمت‌گذاری ربط دهند کسانی هستند که به جای تولیدکردن کالای باکیفیت و رقابت کردن با برندهای خارجی اتفاقا در این بازار انحصاری که با ممنوعیت واردات کالا نصیب‌شان شد به جای بهره بردن از چنین شرایطی نه تنها استفاده نکردند بلکه قیمت‌ها را تا مرز 5 برابر گرانتر کردند و سازمان حمایت از مصرف کنندگان هم بیشتر حقوق تولیدکنندگان را درنظرگرفته و قیمت‌هایی که آنها می‌خواهند تصویب می‌کنند. این کارشناس اقتصادی گفت: تزریق قطره چکانی برخی تولیدکنندگان لوازم خانگی باعث شد تا بازار این صنعت هم مانند کاری که خودروسازان با مردم کردند بشود و سیاستی که پول مردم را گرفته و 6 ماه دیگر کالا را تحویل دادند از این نمونه است بنابراین تولیدکنندگان لوازم خانگی نتوانستند از اعتمادی که زمینه آن فراهم شد بازارسازی مناسب کنند و مشتریان وفادار به برند خود را جمع کنند بلکه باعث شدند تا بازارهای قبلی‌شان را نیز از دست بدهند در حالیکه اگر نگاه بلندمدت‌تر وجود داشت می‌توانستند مشتریان وفادار کسب کنند و درعین حال نیز با رقبای خارجی نیز رقابت کنند که نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه برعکس آن رخ داد. ممنوعیت واردات، آب به آسیاب قاچاقچیان ریختن است حسن حسنی فراهانی رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم فلزی آشپزخانه تهران دراین خصوص معقتد است: هرچند حمایت از تولید داخلی سیاستی مثبت و به نفع اشتغال است، اما بهتر است این هدف از مسیر رفع موانع تولید دنبال شود نه ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های وارداتی زیرا چنین ممنوعیت‌هایی بیش از آنکه کام تولیدکنندگان را شیرین کند گردش مالی اقتصاد پنهان و قاچاقچیان را رونق می‌بخشد. این درحالی است که اکبر پازوکی رئیس اتحادیه لوازم خانگی معتقد است: بعد از چهار سال فراز و نشیب تولیدات لوازم خانگی به جایی رسیده که در شکل و فرم ظاهر خدمات پس از فروش، کاسب‌ها دغدغه‌ای در فروش کالای ایرانی ندارند و مردم هم متوجه شدند که اگر کالای غیر ایرانی بخرند خدماتی دریافت نخواهند کرد و با مشکل روبه‌رو می‌شوند. بنابراین صنعت لوازم خانگی بعد از سال 96 رونق گرفت و شرکت‌های لوازم خانگی به این فکر افتادند که تکنولوژی به‌روزتر بیاورند و تولیدکنندگان امروزه خودشان ایده و طرح می‌زنند در حالی که در گذشته فقط کپی می‌کردند و این صنعت با دانشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان آشتی کرده و از نخبه‌ها در طراحی شکل ظاهری و مصرف انرژی بهره می‌برد که البته زمانبر است. در چهار سال اخیر، ما رشد صددرصدی روی کیفیت کالا و خدمات پس از فروش داشتیم. البته کاهش درآمد موجب شده تا بازار راکد باشد.