جنگ نرم، ابزارهای نرم می‌طلبد

آرمان ملی آنلاین - همان‌طور که آقای رابرت مالی، نماینده ویژه آمریکا در مذاکرات با ایران گفته‌اند مذاکرات احیای برجام از دستور کار دولت آمریکا خارج شده است. رفتارها و واکنش‌های دولت‌های غربی اروپایی به تحولات داخلی ایران نیز نشان می‌دهد که دولت‌های اروپایی عملا در تلاش هستند که فشارهای سیاسی مضاعفی را به ایران وارد کنند چه در موضوع حقوق بشر و چه در موضوع همکاری‌های نظامی ایران و روسیه و اینکه به بهانه نقض عهدنامه 2231 می‌کوشند به یک نوعی فشارهای مضاعفی به جمهوری اسلامی وارد کنند. شاید از این طریق بتوانند آن اهداف و سیاست‌هایی که در مقابل ایران به‌خصوص در موضوع احیای برجام را دنبال می‌کردند را با روش‌های دیگری در پیش بگیرند. مذاکرات فرسایشی برجام طی یکسال و نیم گذشته متأسفانه در شرایطی به حالت تعلیق درآمد که فرصت‌های متعددی بود که می‌توانست از آن استفاده شود و به این نقطه نرسد ولی این مذاکرات در عمل تحت تاثیر تحولات داخلی روسیه و حمله نظامی به اوکراین، مذاکرات احیای برجام را تقریبا به کما برده است. اینکه حالا هر دو طرف چه دولت‌های اروپایی، چه ایران و چه آمریکا صحبت از خروج از برجام فعلا نمی‌کنند، نشان می‌دهد که به هر حال امیدوارند فضای جدیدی را پس از انتخابات کنگره برای مذاکرات ایجاد کنند ولی به نظر نمی‌رسد حداقل پس از انتخابات کنگره مذاکرات بستر مناسبی را برای ریل‌گذاری جدید و رسیدن به یک نقطه تفاهم و مصالحه ایجاد کند. آن‌هم به این دلیل که بحث موضوع نقض حقوق بشر و موضوع مسائل امنیتی در شرایطی قرار گرفته که دولت‌های اروپایی امیدی که حداقل به ورود ایران به پایگاه انرژی و تامین بخشی از نیازهای آنها داشت را کنار گذاشته‌اند و بار دیگر یک اجماعی را علیه ایران در سطح نظام بین‌الملل می‌بینیم. رویدادهایی که طی چند هفته اخیر با آن مواجهیم شاید خیلی کم سابقه باشد. سطح تحولاتی که در ایران صورت گرفت و نوع واکنشی که پلیس و نیروهای امنیتی نسبت به ناآرامی‌ها داشتند، در مقایسه با سال‌‌های 98 و 96 خیلی کمتر بود ولی با چنین سطحی از واکنش دولت‌های غربی مواجه نبودیم. به نظر می‌رسد یک جنگ روانی و رسانه‌ای شدیدی را دولت‌های غربی برای تخریب چهره جمهوری اسلامی ایران به راه انداخته‌اند و می‌کوشند با به خیابان آوردن ایرانیان مقیم کشورهای غربی و تحریم‌هایی که علیه ایران اعمال می‌کنند، جمهوری اسلامی را تحت فشار سیاسی و اقتصادی قرار دهند. ما باید یک دیپلماسی عمومی و رایزنی‌های جدی‌تری را با دولت‌های غربی و طرف‌های دیگر جمهوری اسلامی در پیش بگیریم تا از این وضعیت هجمه سیاسی و رسانه‌ای که علیه ایران به راه انداختند، خارج شویم. اینکه سازوکار چنین رویکرد سیاست‌های خارجی چگونه باید باشد، دست اندرکاران عرصه دیپلماسی خارجی به خوبی می‌دانند که با چه ابزارهایی این کار را انجام دهند اما اینکه صرفا به کنش‌های دولت‌های غربی در اعمال تحریم‌ها، واکنش نشان دهیم و مدام از تحریم‌های متقابل علیه آنها استفاده کنیم، به نظر نمی‌رسد سیاست لازم و کافی باشد در اینکه دیپلماسی فعالی را در نوع مواجهه با فشارهای سیاسی و روانی غرب انجام دهیم. قطعا یک جنگ روانی است و در این جنگ روانی، جمهوری اسلامی ایران تحت فشار قرار دارد و این نکته‌ای است که باید مدنظر داشت. به نظر می‌رسد باید عرصه دیپلماسی را به دیپلمات‌ها سپرد. وضعیت خطرناکی هست و در این وضعیت آن کسانی که باید در صف مقابله با دشمنان باشند، در شرایط موجود، این دیپلمات‌ها و دست اندرکاران سیاست خارجی و امنیت جمهوری اسلامی هستند که باید نوع مواج هه با این جنگ روانی را ترسیم بکنند. جنگ نرم، ابزارهای نرم را می‌طلبد و باید به این موضوع تاکید و تمرکز جدی کرد.