برای خبرنگاران و صاحبان قلم

آرمان ملی آنلاین - بهانه‌ نگارش این یادداشت برابر با روزخبرنگار بود که نمی‌دانم به کدام علت و دلیل تقدیرش چنین رقم خورد تا به عوض آنکه در آن روز بر صفحه‌ روزنامه‌ بنشیند برابر با چنین روزگاری منتشر شود. روزهایی که فضای رسانه و اطلاع‌رسانی با فیلترینگ مواجه شده است. یکی از نمایندگان مجلس با صدای رسا می‌گوید مردم خیالشان راحت واتساپ و اینستاگرام از فیلترینگ خارج نخواهد شد و لذا انشاا... ملت به روبیکا اقبال کنند... تقویم روزگار را که تورق می‌کنیم هرازچندی، مناسبتی می‌بینیم واجد تعزیت وتسلیت یا تبریک و تهنیتی در این بین برخی مناسبت‌ها و فلسفه وجودی‌شان عجیب ذهن وفکر آدمی را درگیر می‌کند که از قضا وجه اشتراک غالب این روزها قلم است و آفرینش بر صفحه روزگار. از روز قلم تا مناسبت‌های متنوعی که در پاسداشت نویسنده، کتاب، خبرنگار و... در تقویم این سرزمین تعریف شده‌اند که اگر اندکی به فضای ذهن وفکر مجال وسعتی بیش از آنچه می‌بینیم داده شود خروجی این وسعت دید چیزی نخواهد بود جز آنکه غالب ایامِ میمون و خجسته روزگار مرهون قلم و آفرینش است، گویی قلم ابزار خلقت است و صاحب قلم خالق و بدین‌سان حرمت و تکریم قلم و صاحب قلم امری است واجب و از اوجب واجبات. از جنگ‌ها و خونخواهی‌ها تا آتش‌بس و حکم به صلح و آرامش، حتی همین فیلترینگ آزار‌دهنده‌ ابتدا بر نیش قلم نشسته و سپس در هیبت قاعده و قانون به منصه ظهور می‌رسد. اما در این بین آنچه از جوهره‌ قلم بر صفحه روزگار با عنوان خبر و گزارش نقش می‌گیرد واجد رسالتی است سنگین و شریف بر دوش عزیزانی که با عنوان شریف خبرنگار شناخته می‌شوند، انتشار خبر و نگارش خبر تکلیفی است که جز با خلوص نیت و تطهیر روح از دورویی و دروغ حاصل نخواهد شد. رسالت و تکلیف ذاتی خبرنگار زمانی عینیت می‌گیرد که امنیت به معنای تمام و اکمل کلمه برای او تحقق یافته غم نان نداشته، رزقِ طیب و طاهر به دنبال او بیاید نه اینکه او برای قوتی نان و سقفی بالای سر صبح تا شام خیابان گز کند. اگر باور داریم که قلم ابزار خلقت است و صاحب قلم خالق، مهیا کردن شرایط مناسب و حرفه‌ای برای به منصه ظهور رسیدن رسالت خبرنگار مقدمه واجب تحقق شعارها و وعده‌های انقلابی است که غایتش برافراشته شدن پرچم عدالت بوده و ولی‌نعمت شدن ملت و این مهم نه بر صفحه تاریخ و تقویم بلکه در عمل به وعده‌ها تبلور خواهد یافت چراکه به سیاق مَثَل به عمل کاربرآید به سخندانی نیست. گویی دیرزمانی است که حرمت خبرنگار و تکریم واقعی ایشان به صندوقچه فراموشی سپرده شده، صاحبان چنین رسالت مقدسی را به سمت و سوی رپرتاژ و گزارش نویسی سوق داده‌اند. خبرنگاران مورخان معاصر هر روز و لحظه‌ای از تاریخ سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... جامعه هستند که اگر ذهن و فکرشان را دغدغه‌ای جز اجابت تکلیف حرفه‌ای خویش پر کند عاقبت آن جامعه هر چه باشد خیر و صلاح نخواهد بود. کاش برای یکبار هم که شده به عوض همایش‌های صوری و شادباش‌های بی‌مفهوم به فلسفه وجودی این حرفه فکر می‌کردیم، کاش برای یکبار هم که شده به آثار و تبعات مهم و قابل توجه تعریف درست و منطبق بر واقعِ حرفه شریف خبرنگاری فکر می‌کردیم. با این همه نه به رسم مالوفِ شادباش‌های دلخوش کن و به امید تحقق ایده‌آل‌های حرفه خبرنگاری برای خبرنگاران واقعی سرزمینم، آنان که شرافت‌شان را وثیقه قلم خویش کرده‌اند، آرزو می‌کنم روزی را که حرمت و تقدس قلم و صاحبان قلم به غایت مطلوب درک شود.