کشور مقتدر و مذاکرات

 در ارتباط با برنامه هسته‌ای و مذاکره با طرف‌های غربی در طول دهه‌های اخیر با واسطه‌گری برخی کشورها تلاش شده که مذاکراتی صورت گیرد و به نتایجی دست یابیم. نشانه مشخص این نوع مذاکرات نیز مذاکره در مسائل هسته‌ای بود که در زمان احمدی‌نژاد شروع شد و در دولت آقای روحانی البته علنی شد و بعد از خروج آمریکا از برجام و روی کار آمدن دولت بایدن خبرهایی شنیده شد که با میانجی‌گری کشورهای عربی مذاکرات با آمریکا از سرگرفته شده است. مرتبا تلاش شده از طریق غیرعلنی و غیر مستقیم با غربی‌ها مذاکره شود. این رویه به نظر از کارآمدی لازم برخوردار نیست. معمولا استفاده از واسطه و یا میانجی و یا یک دولت سوم برای موارد خاص است. روال عادی دیپلماسی هر کشوری از جمله ایران باید یک روال منطقی و اصولی و متداول باشد. زمانی که دو طرف می‌توانند دیدگاه‌های خود را مطرح کرده و به چانه‌زنی بپردازند چرا باید کشور دیگری میانجی شود و دیدگاه‌های دو طرف را به یکدیگر منتقل نماید؟ این گونه رویه‌ها به نفع اقتدار ایران نیست. چرا که ایران از گذشته‌ها تا امروز کشور اول منطقه بوده است و در خاورمیانه و حوزه خلیج فارس همواره بقیه کشورها به ما نیاز داشتند. در حدود 5 دهه قبل دولت عمان توسط شورشی‌ها سقوط کرد و ایران، سلطنت را به سلطان قابوس بازگرداند. لذا کشوری با این اقتدار و قدرت نباید برای حل مسائل خود واسطه تعریف کند. در زمانی که آقای ظریف وزیر خارجه بود چون قوی و توانمند و مسلط به دیپلماسی بود به خوبی مذاکراتی صورت گرفت و نتایج خوبی هم به دست آمد لذا توان مذاکره‌های ایران با توجه به دیپلمات‌های کارکشته بالاست و باید برای رفع این مشکلات از این ظرفیت استفاده کرد. زیرا موارد مورد اختلاف ایران با غرب مشخص است. البته برخی معتقدند که نباید چندان به مذاکره به علت اینکه طرف مقابل هم به دنبال خواسته‌های خود است، دل بست. این درحالی است که جهان از این مرحله عبور کرده است و از طریق مذاکره منافع خود را اخذ می‌کنند لذا به نظر می‌رسد اکنون که حاکمیت یکپارچه در کشور وجود دارد و نظام هماهنگی وجود دارد و هر سه قوه با هم هماهنگ هستند دولت باید با قدرت وارد میدان شود و بر اساس منافع ملی و امنیت ملی سیاست خارجه واقعی را پیگیری کند.

*علی محمد نمازی

عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران